D. elatum en azul pastel e D. ajacis en azúl escuro |
Dende o meu punto de vista os híbridos de D. elatum son moito máis vistosos e soen alcanzar maiores dimensións. Os híbridos de D. ajacis son máis miúdos polo que hai que plantalos en masas maiores, algo do que se encargan eles mesmos, porque se autosementan.
O interese da planta é fundamentalmente pola súa inflorescencia. A cor das flores varía dende distintas tonalidades de rosa, azul e violeta, incluíndo o branco. Nalgunhas ocasións o centro da flor, tamén chamado ollo, ten cor distinta, xeralmente negra ou branca. A min particularmente gustanme moito as espuelas azul escuro co ollo negro.
D. elatum con tanacetos e centautea |
En canto a pragas e enfermedades, o principal problema para os que coma min sementan as súas propias plantas é o caracol. Cando a espuela está en estado de plántula son moi peligrosos. Mildiu tamén pode aparecer en D. elatum e frecuentemente oidium en D. ajacis. Un problema co que me encontro tódolos anos é podredume de raíces en D. elatum durante o inverno, polo que ó final me vexo obrigado a cultivala case coma unha anual. Son as consecuencias dos invernos húmedos de Galicia. De tódolos xeitos merece a pena o esforzo.
D. elatum azul pastel e branco con Comte de Chambord |
No hay comentarios:
Publicar un comentario